Vakantie

Over een slechte geasfalteerde weg met enorm veel gaten weer naar de grens met Senegal gereden. Het is er aan beide kanten rommelig met diverse kantoortjes maar uiteindelijk zonder problemen alle stempels gekregen die we nodig hebben. Er wordt wel om wat extra geld gevraagd maar als je zegt dat je niets geeft is het ook hier weer geen probleem. Een praatje en vriendelijkheid helpt en ook dat we niet uit Frankrijk komen, de Fransen zijn niet erg geliefd in Franstalig Africa. Aan een stuk door doorgereden naar Cap Skirring in the Casamance, een deel van Senegal dat weer heel anders is, met andere bevolkingsgroepen. Het rijden schiet niet op door de slechte wegen en de vele controles maar uiteindelijk toch voor zonsondergang aangekomen. Rein durfde de wagen niet uit te zetten omdat hij ineens slecht had gestart dus ik snel op zoek naar de overnachtingsplek. Nou, die was eerst niet te vinden en bleek uiteindelijk dicht, het was al donker, geen andere plek te vinden dus uiteindelijk de wagen maar pontificaal op een doorlopende (zand)weg naast een hotelletje gezet, waarna we de motor ook niet meer aan de praat kregen. Vele mensen kwamen langs, benoemd dat we een probleem hadden, geen probleem dat we daar stonden en uiteindelijk kwamen er wat mensen die zeiden dat er een reggaeparty was. We waren bekaf maar het was wel vrijdag dus toch maar even gaan kijken om 2200 uur. De eerste mensen waren er net, een mengeling van expats/toeristen en lokale mensen. Het kwam langzaam op gang maar er was genoeg te zien. Uiteindelijk werd het inderdaad een ouderwets gezellige party, heel relaxed en uiteindelijk rond een uur of 0300 naar “huis” gegaan terwijl het feest nog in volle gang was. Niets voor ons haha.

Om 08.30 stond er onverwachts een mecanicien voor de deur. Heel fijn na een avond stappen.Rein wist al wat het probleem waarschijnlijk was maar de mecanicien heeft alles ook nog even nagekeken, bleek een sensor losgetrild.                                                                                                                                                                                  Langs het strand gaan lopen en een paar km verder stonden 2 Duitsers, Jorg en Anja met hun landcruiser op een prachtige plek aan zee. Er had ooit een gigantisch hotel gestaan maar dat was een jaar of 20 geleden al in verval geraakt en nu is er op een groot gebied nog her en der wat van terug te zien, precies het soort vervallenheid waar Rein van houdt. Ze nodigden ons uit om er ook te komen staan en sinds die tijd hebben we heel veel moeite om nieuwe plannen uit te voeren. Deze plek is werkelijk te mooi zo, een paar meter naast de zee, we kunnen lopend over het strand tapalapa (lokaal stokbrood, meer desemachtig)  halen en eieren, tripje duurt ongeveer 3 kwartier. Het stadje ligt op ongeveer een uur lopen, daar kun je veel dingen krijgen al is het erg lastig om bijvoorbeeld groente te vinden en verse kip. Als de tassen vol zijn, kun je een shared taxi aanhouden die ons weer naar het pad brengt wat naar ons plekje gaat. Taxi, ongeveer 5 km kost 38 cent. Op de hoek waar de taxi stopt is het dorpje waarbij we vlakbij verblijven. Er is een restaurantje met een dagelijks lekker  lokaal dagmenu voor 1,50 euro en aan het eind van het pad, een paar honderd meter van onze plaats, is een 4 sterrenhotel met zeer matig en duur restaurant.                                                                                                  Meteen de eerste avond een auto kunnen redden die vast was komen te staan. Verder gaat een dag snel voorbij met uitgebreid ontbijt met vers fruit, krant, beetje zwemmen, Frans leren, boodschapppen halen, wat koken, met de buren kletsen, stukje lopen, wat lezen en dan is het ineens weer donker. We hebben vaak een kampvuur waar we ook ons afval in verbranden bij gebrek aan prullenbakken en daarna nog een prachtige sterrenhemel. Ik kan me voorstellen dat de Duitsers hier al een jaar staan. Wij zijn inmiddels geadopteerd door 2 honden. Het is supergezellig, samen s ochtends brood halen, ze liggen veel bij de wagen en vooral de bruin witte houdt alles goed in de gaten en begint te blaffen als er mensen in de buurt van de wagen lopen. Reizen met een hond is voor ons geen optie en het dier heeft hier een geweldig leven maar ik zal de hond wel gaan missen.

Het is ongelooflijk hoe snel de dagen voorbij vliegen. We dachten nog voor de kerst weg te gaan maar dat is niet gelukt. We zijn de dag voor kerst via onze buren uitgenodigd bij een Duits - Senegalees stel die we niet kenden. Er was ook nog een Frans stel dus een heel bont gezelschap. Een van de Fransen sprak geen Engels of Duits dus we spraken in het Duits / Engels / Frans met elkaar. Zo komen mijn lessen toch nog goed van pas. Allemaal wat te eten gemaakt en een bijzonder gezellige avond gehad. Bleek uiteindelijk dat de andere 6 allemaal antivaxers waren om uiteenlopende redenen. de Duitse vrouw deed allemaal dierengeluiden na en vroeg vervolgens aan ons of we geen nadelige gevolgen hadden ondervonden van de vaccinaties. Wij moesten er erg om lachen. Gelukkig stond het niet op scherp en bleef het ook geen hoofdthema.                             Tweede Kerstdag hebben we Jorg en Anja mee uit eten genomen omdat Jorg echt heel veel tijd heeft besteed aan het klussen met Rein. Hij weet echt gigantisch veel van auto’s, vrachtwagens en overlanding. Samen hebben ze getracht een takel te maken voor het reservewiel. Er werd metaal gekocht, het werd gelast, las niet stevig genoeg, weer terug naar de stad, nieuwe las erbij en uiteindelijk bleek het metaal gewoon niet sterk genoeg, kwaliteit is hier wel een probleem. We blijven maar hopen dat we geen lekke band krijgen en dat we ergens anders wel goede materialen kunnen vinden. Ook zijn ze nog met de compressor bezig geweest maar na 2 dagen kijken, proberen, vele opmerkingen over 12 of 24 volt, blijkt het apparaat zelf gewoon niet te kloppen en doet ie het nog steeds niet. Gelukkig kunnen we de banden ook via de Steyr zelf vol (ler) pompen, duurt nu alleen iets langer.

En inmiddels staan we er al 3 weken…. We zijn nog niet heel veel verder gekomen dan een visum te halen voor Guinee Bissau in de grote stad `Ziguinchor. Beste consulaat tot nu toe, binnen 10 minuten geregeld, gewoon een prijslijst aan de muur. We horen niet al te makkelijke dingen over Guinee Bissau; bijzonder corrupt, overal wegblokkades met onvriendelijke agenten etc die zelfs op een dreigende manier geld proberen te krijgen, wegen waar gigantische gaten in zitten. Het is wat lastig om je ertoe te zetten om ernaar toe te gaan als je op zo’n mooie relaxte plek zit. Maar ja, Zuid Afrika roept en ik heb bedacht dat ik (bijna) alle landen wil zien op weg ernaartoe dus na de Oud en Nieuw gaan we echt op pad.

Gisteravond nog even bij een bandje wezen kijken, paar honderd meter verderop op het strand, erg leuk. Het is inmiddels oudejaarsdag en we hebben nog steeds geen idee wat we precies gaan doen.

We wensen iedereen een heel mooi en gezond 2022 toe!

Groetjes Karin en Rein