Rustig aan

Na alle gestress en geregel rondom de visa hebben we besloten om richting strand te gaan voor het weekend. We kwamen een Frans stel tegen dat in Senegal woont en die nodigden ons uit in Somone, we konden bij hun de wagen neerzetten en het ligt dicht bij een natuurgebied. Normaal zouden we het afslaan maar ze hebben een manege en we (ok, alleen ik) waren wel benieuwd. We konden in een veld met paarden staan maar helaas was de grond nogal ongelijk, kieperden we wat , beschadigden de wagen (een beetje, niets ernstigs) en het hek en dus maar aan de weg (zandpad) gaan staan. We dachten eigenlijk dat het in de middle of nowhere zou zijn maar het was een hele uitgebreide, en zo op het eerste oog lelijke stad. De manege is echter bijzonder leuk, een komen en gaan van veel Franse expats, gemengde koppels, veel kinderen al dan niet met eigen paard. De eigenaren hebben het net voor de corona overgenomen en opgeknapt en hebben er een heel leuk sociaal gebeuren van gemaakt met zo te zien veel aandacht voor de paarden. Wij hebben niet gereden maar wel wat uren daar doorgebracht en s ochtends kregen we ontbijt aangeboden met de beste croissants van Senegal (dat klopte, mmm). Op hun aanraden ipv Saly naar de lagune gegaan. Daar konden we onze wagen op een parkeerterrein zetten bij de lagune en hebben we 2 heerlijke dagen doorgebracht aan strand / lagune. In het weekend is het een hele gezellige mix van locale en vooral Fransen die daar wonen / op vakantie zijn, leuke restaurantjes, heerlijke gegrilde vis gegeten in de reggaebar. Superrelaxed. Mensen zijn vriendelijk, er zijn meer voorzieningen (al blijft het rommelig, chaotisch, veel plastic afval etc) en wij denken dat dit wel een plek zal zijn waar we terecht willen komen als we ooit vast komen te staan. Inmiddels is het omikron coronavirus geconstateerd in Zuid Afrika, worden er nog meer grenzen gesloten en is het voor ons echt niet duidelijk hoe en of we goed verder kunnen reizen richting Zuid Afrika. Wij waren al zo blij dat we door Mauretanie konden reizen.

Voordat je verder reist is het fijn als je watertanks vol zijn, vooral als je weet dat het water hierna waarschijnlijk uit putten komt. We vroegen bij het restaurantje met kraan of we daar, tegen betaling, mochten tappen. Ja hoor, er komt zo iemand. Ondertussen is het een komen en gaan van mensen maar bleek dat er nog eerst een zeilboot van water werd voorzien en zo ben je zo weer een uur verder. Het is ongelooflijk hoeveel tijd er in de meest basale dingen gaat zitten. 

Verddoorgereisd naar Palmarin, een onontdekt juweeltje aan de kust volgens de Lonely Planet. Ook in Palmarin op 2 plekken gestaan. Het verschil in kwaliteit van de campsites is soms enorm terwijl de prijzen niet heel erg verschillen. We gaan om verschillende redenen met regelmaat naar campsites; het is veilig (er) en er zijn voorzieningen als water / douches / wasgelegenheid en mogelijkheid om je was op te hangen. Soms is er ook een zwembad en / of restaurant wat natuurlijk ook erg prettig is. Bij Palmarin weer een tocht met een boot gemaakt, nu naar de mangroves. Op onze campsite hadden we de hele dag verschillende vogels om ons heen, tijdens de boottocht kwamen we weinig tegen. Wel een aardige gids die ons meenam om met  zijn familie te eten. De hele familie woont bij elkaar en eet ook samen. Rijst met een weinig vis op een grote schaal waar iedereen (hier met een lepel) uit eet. Iedere familie heeft voor zover te zien zijn eigen waterput. Toen ik mijn handen wilde wassen, moest er eerst een emmer omhoog gehaald worden. 

Het was een mooi stuk Senegal en erg relaxed. Maar ja, uiteindelijk moeten we naar Zuid Afrika dus zijn we doorgereden naar Gambia. Daar hebben we een nacht overnacht en vervolgens weer doorgereden. Gambia is maar een heel klein landje, een soort hapje uit Senegal. We zijn er eerder geweest.  We hebben nog even overwogen om iemand op te zoeken maar daarvoor moesten we zo ver omrijden, naar een plek waar we geen goede overnachtingsplek hebben, dat we het maar hebben overgeslagen.

Op naar Senegal!