Corona

We lezen nog steeds de Volkskrant dagelijks. Nu bevinden wij ons in Africa en lezen allamerende berichten. Marokko is weer volledig afgesloten. Toen wij er waren was corona nauwelijks in het dagelijks leven zichtbaar. In Senegal is dat weer zo. 3 januari onze Janssen booster gehaald in het Centre de Salut in het dorp. Nergens wordt een mondmasker gedragen, ook in het healthcentre niet (wij wel). Af en toe kom je een Fransoos tegen die net is geland met een mondmasker, aan het eind van de avond bungelt het aan de arm. Soms hebben caissières een mondmasker maar dat zijn uitzonderingen. Het gewone leven gaat hier gewoon door al hebben de lokalen hier wel veel last van de weinige toeristen die er zijn. Er zijn hier echt heel veel mensen afhankelijk van het toerisme, een vangnet is er niet. 

Naar het Healthcentre lopen is sowieso bijzonder. Eerst al onze was verzamelen. Met de hond op pad, eerst een hele steile trap op van het voormalige hotel, langs de ruïnes, door een halve jungle, langs een paar mooie huizen van buitenlanders, alleen maar zandpad met mul zand, langs een winkeltje waar niemand ooit wat koopt maar waar meestal wel een pot op een houtvuur staat. Er is een gemeenschapje waar er altijd wel een paar mensen buiten zitten, vaak bezig met invlechten van elkaars haar. Er lopen geiten, schapen, kippen, honden en veel varkens met biggetjes over de hele weg rond. Na ongeveer 15 minuten kom je bij de geasfalteerde weg. Op de hoek zitten 2 restaurantjes. In de ene zit en Fransman die ws de eigenaar is maar zo te zien vooral zijn eigen drankvoorraad opdrinkt en heel vaak naar buiten gaat om te urineren. In ons restaurantje werkt een dame die nauwelijks Frans spreekt. Alles gaat in een erg langzaam tempo. Er komt meestal een zwakbegaafde man langs die eerst een “box” komt geven en even later pontificaal midden op het zandpad of op de weg gaat urineren zodat het verkeer moet stoppen. Ondertussen komen aan het eind van de middag de kinderen met een stuk of 50 koeien langs waardoor het verkeer ook weer wordt opgehouden, de shared taxi’s rijden af en aan (is ook makkelijk, er is maar 1 doorgaande weg), het is eigenlijk ongelooflijk hoeveel er gebeurt. 

Even afgedwaald maar uiteindelijk bij de kliniek aangekomen. Het bestaat uit een gebouwtje met diverse kamers, er lijkt een wachtruimte buiten op een bankje te zijn maar iedereen loopt gewoon naar binnen. Er zijn diverse kamertjes en een apotheek. Uiteindelijk ziet een arts ons en kunnen wij ook even later naar binnen. De  hond had zich al neergevlijd in de wachtruimte maar loopt ook gewoon mee naar binnen. Niemand die er wat van zegt. Onze antivax doch zeer sympathieke buren hadden ons al verteld dat ze alleen Janssen hadden. Natuurlijk hadden wij graag een Pfizer of Moderna booster gehad maar soms moet je je afwegingen maken. Over 2x Astra Zenica + Janssen is niet veel wetenschappelijke literatuur maar we konden het krijgen dus ook maar aangenomen. Even later zaten we in een kantoortje nadat we aangegeven hadden dat we graag de Janssewilden hebben. Uiteraard eerst gevraagd of ze wel genoeg hadden maar ze zeiden dat ze meer dan genoeg hadden. We willen uiteraard geen booster nemen als de lokale bevolking nog niet is gevaccineerd of zich wil laten vaccineren. Vaccinatie werd gezet, kaartje werd ingevuld nav paspoortgegevens, op verzoek werd het  gele boekje ingevuld en ook nog een stempel erin. 

Verder is hier alles open, kunnen we uit eten, kun je uitgaan etc. De bevolking is echter jong. De gemiddelde leeftijd is 19 jaar oud. De levensverwachting is nog geen 63 jaar. We leven hier buiten, mensen hebben ruimte en het probleem hier is niet zozeer COVID maar meer gebrek aan inkomsten, andere ziektes, perspectief.

de update vanuit Bissau; we hebben voor de zekerheid allebei een zelftest gedaan nadat Rein toch wat koorts had en bleef kuchen. We blijken allebei positief en verblijven nu in en rond de Steyr, uit de buurt van andere mensen. Mogelijk rond oud en nieuw opgelopen maar het is niet echt duidelijk.