Uganda

Het reisverhaal is weer een stuk luchtiger. Weer een ontzettend leuke tijd gehad in een heel makkelijk bereisbaar Uganda. 

Hoogtepunt; Bwindi National Park om de berggorilla’s te bezoeken. Er zijn in Afrika 3 plekken waar je dit kunt doen; Rwanda, 1500 $, DRC 400$ ( maar erg gevaarlijk in het oosten van DRC) of Uganda 700$. Voor deze prijs heb je dus toegang tot het park, gidsen, trackers, gewapende rangers (vooral om bergolifanten evt weg te jagen ivm gevaar) en draag je bij aan het behoud van de gorilla’s. Natuurlijk een enorm bedrag, zeker als je je bedenkt dat je maar een uur bij de gorilla’s bent, in een groep van maximaal 8 personen. Er zijn in Bwindi 19 gorilla families waarvan er 11 te bezoeken zijn. Per dag kunnen er dus nog geen 100 mensen in heel het land de gorilla’s bezoeken. In het hoogseizoen is het al maanden van tevoren volgeboekt. Wij zitten in de regentijd en konden vlak van tevoren boeken. Dit zou voor mij iets zijn waar ik achteraf spijt van zou hebben als ik het niet zou hebben gedaan en het was echt fantastisch!!! Er was ons verteld dat we minimaal 10 meter afstand moesten houden. Blijft toch ook wel spannend met Bokito in het achterhoofd (die een week later overleed). Eerst door het oerwoud klauteren en na ongeveer een uur zagen we “onze” familie. De silverback (het grootste mannetje) kwam ineens op ons af, een spannend moment. Daarna liep ie weg en ging door met eten. We zagen uiteindelijk 10 gorilla’s waarvan een paar hele kleintjes. Ze kwamen naar ons toe en de silverback liep op een gegeven moment minder dan een meter langs Rein en een kleinere liep langs mij heen en raakte me aan. Je kunt op de foto’s zien hoe dichtbij ze waren. Dit is toch echt wel wat anders dan dieren in een dierentuin zien, een uniek moment.

ik had helemaal de smaak te pakken van de primaten en dus ook nog naar Kalinzu national Park geweest om daar de chimpansees te zien. Onze eerdere 2 pogingen om ze te zien in Guinee Bissau en Rwanda hadden alleen een flits van ze opgeleverd. Nu hadden we een hele goede vrouwelijke gids die het leuk vond om zelf de jungle door te gaan ipv bij de trackers / andere gidsen te blijven. Het was wat makkelijker lopen dan in Bwindi maar ook hier moest er met de machete nog weer aardig wat oerwoud weggekapt worden om er doorheen te lopen. Eerst hoor je hun lawaai en dan ineens bewegen de bladeren en zie je ze in de boomtoppen en even later zelfs een paar die naar beneden kwamen. De gorilla’s zijn traag, bewegen langzaam. De chimpanzees zijn snel en leggen hele afstanden af. Ook weer heel erg leuk om te zien en een paar uur door de jungle te gaan. We konden bij het wildlifecentrum, waar ook mensen wonen, overnachten. We kwamen daar een paar nederlanders tegen die hun laatste paaseitjes met ons deelden. Gezellig bijgekletst. Zij had alleen minder geluk met de chimps; ze kwam er 1 tegen die vanuit de boom spullen naar beneden gooide en het meisje kreeg een tak tegen haar hoofd met een dikke bult als gevolg. En toen had ze nog mazzel want even later gooide de chimp een kokosnoot naar beneden. 

Ook Uganda is, zeker in het begin echt verschrikkelijk mooi. Het hele gebied Burundi / Rwanda / Uganda aan de kant van de DRC is bergachtig en vruchtbaar, met meren en supergroen in het regenseizoen. De DRC blijft trekken omdat het zo ontzettend mooi is en het daar vooral heel erg groen is, zonder zoveel mensen maar voor ons was het duidelijk dat we geen risico zouden nemen. We zijn in het westen van de DRC geweest, met de vele milities in het oosten is de kans op ellende te groot. Bovendien is ontvoering daar een verdienmodel, 50.000 $ om weer vrij te komen…

We zijn richting Queen Elizabeth National Park gereden maar daar moesten we weer veel betalen voor de wagen en de camping. Murchinson National Park zou de highlight van Uganda zijn en dus QENP maar overgeslagen. We konden er wel doorheen rijden dus onderweg nog wel wat dieren gezien. We komen er langzaamaan ook wel achter dat ik wat meer van de beesten en parken ben. Rein heeft zo ondertussen wel genoeg beesten gezien, ik vind het iedere keer nog weer leuk. Met een goede gids / chauffeur naar Murchinson NP gegaan, bekend om de watervallen. Leeuwen, olifanten, giraffes, buffels, weer heel wat gezien. 3 uur met een boot weggeweest wat hier niet zo boeiend was omdat je niet zo dicht bij de waterval kon komen maar nog wel een korte wandeling er naartoe wat dan weer heel mooi was. We kampeerden bij de oudste lodge van Uganda, 100 jaar. Het wordt gerund door Indiers met heerlijk Indiaas eten en een gigantische tuin waar we de wagen konden neerzetten voor een prikkie. Hij vertelde uitgebreid over de geschiedenis (Katherine Hepburn en Humphry Bogart hebben er gelogeerd ivm filmopnames) en hoe ze de lodge runnen. Erg leuk.

Ondertussen was het ook wel weer tijd voor wat weekendactie en dus naar Kampala gegaan. Er is een gigantische backpackerplek met zwembad en megatuin waar we de wagen konden zetten. Half uur met de taxi naar het centrum. Hier naar het oude paleis gegaan waar ook de martelkamers van Idi Amin waren. Het was net de verjaardag van de koning dus veel hoogwaardigheidsbekleders die net aankwamen. Het centrum is weer niet bijster bijzonder, veel van dezelfde zooi. Wel een modern winkelcentrum met lekkere cappuchino en we konden er nieuwe zonnebrillen kopen, ook fijn. Vrijdagnacht een hotelletje pal in het centrum geboekt, 27$ en ook nog goed ontbijt, bij de backpacker in de stad betaal je $45 voor een kamer. Heerlijk gegeten bij een Italiaans restaurant waar ze zowaar een kaas / vleesplankje hadden. Daar worden we echt blij van, 1,5 jaar niet gehad. Zonder vantevoren te slapen naar een paar nachtclubs geweest, toch wel weer leuk met lekkere muziek en danseressen. Ik weet het, ik moet nog even oefenen..

via Entebbe aan het Victoriameer met geweldige Tilapia en een strandje met muziek en oude vliegtuigen, naar de rivier de Nijl gereden. De Nijl ontspringt in lake Victoria en vervolgt dan zijn weg naar Egypte. Na diverse boeken te hebben gelezen over ontdekkingsreizigers die op zoek waren naar de oorsprong van de Nijl, is het toch een beetje bijzonder om er dan aan te komen. We hebben een paar dagen op een prachtige plek gekampeerd (lodge en campsite the Haven), met uitzicht op de Nijl en een stroomversnelling. We zijn naar Jinja doorgereden, een leuk plaatsje waar je allerlei water activiteiten kunt organiseren. Het wildwaterraften aan ons voorbij laten gaan maar tuben over de Nijl leek ons wel leuk. Ik heb het eerder gedaan in Laos, was erg leuk en met de band ging je in een aardig tempo door de rivier. Nu moesten we wel lachen, als een boer met kiespijn een beetje, want er waren inmiddels 2 dammen aangelegd en we gingen echt in een slakkentempo vooruit. 

We hadden het bijna gered om niet gestopt te worden door politie of andere functionarissen. In alle landen word je wel in meer of mindere mate gestopt. Nu dus maar 1x voor een niet gemaakte overtreding. Nadat Rein had gezegd dat hij voor het ministerie van toerisme werkte en hem zou rapporteren, konden we weer door.

Armoede blijft ook hier erg zichtbaar al is het wat minder dan in voorgaande landen. Water wordt nog heel veel met jerrycans gehaald uit stroompjes of een pomp verderop. Er is nog heel weinig gemechaniseerd. Dit zie je bijv met de stenen; er wordt klei gestoken en overal zie je kleine, zelfgemaakte ovens langs de kant van de weg waar de stenen in worden gebakken. Zand wordt met scheppen uit rivieren geschept, grote stenen worden in stukken gehakt, vervolgens zijn er andere mannen, vrouwen en kinderen die ze in steeds kleinere stukjes hakken. Cement wordt overal, ook in de bouw, met de hand gemengd, er zijn geen cementmolens.

En verder heel veel landbouw, vooral in de buurt van de vulkanen is er hele vruchtbare grond. Maar alles gebeurt wel met de hand, genoeg voor het gezin, onderling wordt er geruild.

wij gaan verder richting Kenia, het verhaal loopt altijd achter, binnenkort de nieuwste ontwikkelingen.