Namibie, weer terug
31 augustus 2022 - Fish River Canyon, Namibië
Namibie, in het begin kon ik er nog niet echt aan warmen. Te aangeharkt, te netjes. Maar ik moet zeggen dat na ongeveer 6 weken rondreizen in Namibie, ik moet zeggen dat ik het een fantastisch land vind. Of misschien anders, een fantastisch vakantieland. Het is schoon, het is veilig, vaak geweldig mooie campings met enorm veel ruimte. Nadat we zijn teruggekeerd vanuit Botswana, hebben we echt geweldige gebieden gezien. Het is ongelooflijk maar het land is zo verschrikkelijk uitgestrekt, met nauwelijks inwoners en telkens zijn er nieuwe mooie vergezichten. Het uitzicht verandert echt vaak, we rijden uren rond, het ene moment door kale woestijn, dan weer lage bosjes, ineens bergachtig gebied of duinen. Het verveelt nooit. Minder zijn de stekelige struiken. Als we er te dicht langs rijden, willen er nog wel eens takken naar binnen komen, niet fijn als ze in je prikken.
In eerste instantie naar Windhoek gegaan, weer een stad waar niet heel veel aan is. Wel een zeer goede stadscamping en een paar musea, ook wel weer eens leuk. Ik kreeg van iemand die ik niet kende, Francisco, de uitnodiging om in Luderitz, een oud mijnwerkersstadje met veel oude duitse invloeden, te komen kamperen bij een restaurant bij het strand. Bleek weer een bekende te zijn van Antonio uit Angola, heel erg leuk en het bleek ook nog eens een lekker Portugees visrestaurant. Naast Luderitz ligt Kolmanskop, een verlaten mijnwerkersstadje. Bijzonder om daar rond te lopen. Er zijn in Namibie nog hele gebieden “sperrgebiet” waar je niet mag komen omdat er diamanten worden gewonnen.
Van Keetmanshoop werden we ook niet echt blij. De stadjes zijn vaak lelijk met een paar grote supermarkten, drankwinkels, een chinashop met troep. Je gaat er niet naartoe om gezellig een stadje te bezoeken. Vaak zijn ze nogal groezelig maar de omgeving daar was weer geweldig en we hebben echt top wildgekampeerd bij de Naute dam. Midden in de natuur, een meertje en heel veel vogels. En ja, weer het bekende vuurtje en de sterren, altijd goed. En deze keer zelfs met hele lekkere gintonics want er bleek een distilleerderij in de buurt te zijn. Soms heb je van die kampeerplekken die echt geweldig zijn, deze is er een van.
Absolute toppers waren de duinen bij Sussosvlei, niet voor niets de topatractie van Namibie. Vanaf de camping er met zonsopgang naartoe als het park opengaat. Ik ben geen held als het om hoogte of diepte gaat maar we hebben “ big daddy” beklommen. Nou, die was hoog, over het randje door het mulle zand naar boven. Ik durfde niet naar links of naar rechts te kijken maar uiteindelijk stond ik na een uur of 2 bovenop het duin en kwam er daar achter dat je of terug kon lopen ( maar dan moet je mensen passeren, dat is echt te eng) of steil naar beneden van het duin af. Beneden kon je mensen zien, dat waren de bewegende puntjes. Ik moet zeggen dat ik het echt een overwinning vond om naar boven te komen en dan ook nog eens naar beneden. Het hele gebied hier is echt fantastisch mooi, je rijdt van het ene natuurpark het andere in al blijft het heel vreemd om overal hekken te zien, honderden kilometers achter elkaar terwijl je nauwelijks vee ziet. Veel van de immense boerderijen zijn verlaten.
Ook Fish River Canyon is fantastisch mooi om te zien. Het blijkt dat je hier een (heel zware) wandeltocht kunt doen naar Ai Ais van 5 dagen. Je daalt dan af naar de canyon, moet alles zelf meenemen. Je moet met minimaal 3 personen zijn en er vallen wel eens doden. Ik ben de mensen tegengekomen die hem hebben gelopen en ik moet zeggen dat ik dan toch een beetje baal dat we het niet hebben gedaan, wetende dat we de spullen niet bij ons hadden en ik weet ook niet of het een goed idee zou zijn geweest. Nu een klein stuk gelopen en meteen 2 vette blaren.
Ik heb echt genoten van dit land en zou er nog weken in kunnen rondtrekken. Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen hier vaker terugkomen. Er zijn heel veel mensen die hun wagen / overlander in Namibie parkeren en in de europese winter hiernaartoe komen om weer een aantal maanden te reizen.
Een jaar onderweg, het is voorbij gevlogen.
Voel, ontdek en ervaar.
Veel liefs van mij.
Dikke zoen voor beiden
Rick de Leeuw (Tröckener Kecks) in interview Volkskrant, 02-12-2014.
En jullie doen dat, bravo!! Niet iedereen is zo dapper...
Geniet maar lekker van 'de luxe' van Namibië. Wat een schitterende foto's trouwens. En leuk te zien dat je Solitaire leest. Ik ken Ton van der Lee uit mijn jaren in Amsterdam en uiteraard dus ook zijn boek. Goed verhaal hè. Na zijn avontuur in Namibië heeft hij nog jaren in Mali gewoond.
Enfin, hij had ook het lef het avontuur aan te gaan.
Liefs en ga zo door! Xxx
Misschien is daar deze reis wel begonnen, jullie waren met een kleine list op het treffen terecht gekomen. Van de vele klanten die zich bij de wagen hadden gemeld waren jullie het meest verrast. Een dag later waren Rita en ik, en jullie er uit.
Een hele lange tijd, wij woonden nog in Amsterdam, zagen we de Grote gele staan op een veilige plek in Amstelveen, en nu, als bij verrassing zijn jullie onderweg!
Het is heel goed om te lezen hoe jullie reis zich ontwikkeld, Steeds verder weg tot hert tijd is om de koers te keren. Marokko was nog zeer herkenbaar, daarna is het nog steeds heel goed voorstelbaar hoe mens en machine zich een weg banen door de avonturen op iedere nieuwe dag. Dapper!! Ik lees dat meerdere volgers het daar wel over eens zijn.
Op de kaart zie ik dat jullie zuid Afrika binnen zijn gereden. Met jullie verslagen hobbelen wij graag mee. Rita en ik wonen inmiddels in Frankrijk en nu al nodigen we jullie uit om op de terugweg ons dorp aan te doen. Goede reis en mooie avonturen. Tom en Rita.
Groete Tertius & Janet
Gratulation zu dieser wahnsinnig bunten und anstrengenden Westroute und DANKE für all Eure Infos & Kurzgeschichten. Toll das ihr es so gut geschafft habt, das wird sicher weitere Afrika-hungrige aufmuntern bald los zu fahren. Wir prüfen gerade ob wir diese WestRoute auch mit unseren Land Cruiser an gehen werden, oder besser den Weg gen Iran-Pakistan-Indien-Myamar-Thailand wählen. Solltet ihr Infos zu Tansania, Sambia, Moçambique, Malawi, Botswana, Simbabwe oder weiter zu Äthiopien, Sudan, Tschad benötigen, meldet Euch einfach.
Und in Grootfontein hätte ich einen Freund und deutschen KFZ.-Meister der schon 30 Jahre dort lebt und eine Werkstatt hat, aber auch im Natal-Zuckerohr Gebiet von Südafrika gäbe es eine perfekte Werkstatt für grössere LKW-Reparaturen.
Beste Grüsse und weiter tolle Erlebnisse...
Thomas & Birgit
Niet te geloven dat jullie al weer meer dan een jaar weg zijn. Jullie verhalen zijn om te smullen. Het voelt als een heel spannend jongensboek. Nu jullie in Oudtshoorn zijn aangeland, denk ik weer terug aan mijn eerste keer in Zuidafrika nu meer dan veertig jaar geleden. Ik herinner mij dat wij hier tijdens de tuinroute in de toen al bekende toeristische trekpleister de Ostrichfarm, de struisvogels bewonderden, die hardrennend, aangedreven door lokale lichtgewicht jockeys, hun - achteraf bezien niet zo diervriendelijke - kunstjes vertoonden. Ik heb er zelfs nog een filmpje van dat jullie bij gelegenheid kunnen bekijken.
Door de natuur in jullie tuin lijkt deze met de enorme leibomen en vlinderstruiken veel kleiner geworden. Ik denk dat jullie daar nu niet heel erg mee kunnen zitten.
Intussen groeten wij onze tijdelijke Engelssprekende buren heel vriendelijk en gaat het leven in ons buurtje - veel anders dan bij jullie - zijn normale gangetje. Het was hier een hele mooie zomer, met helaas wat medische perikelen, die wij inmiddels al aardig zijn te boven gekomen. Wij wensen jullie dat de oostkant jullie net zoveel te bieden heeft als de westkant en zien uit naar alle nieuwe verhalen. Hartelijke groeten van Ada en Jan.
Ik dacht dat ik steeds een mail kreeg als jullie een verslag hadden gemaakt. Of ik kreeg deze niet of ik heb hem over het hoofd gezien. Van daar mijn late reactie.
Big Daddy deed me ergens aan denken, namelijk die keer dat Karin boven op een berg met ski's stond, 100 meter afdaalde en toen niet verder durfde. Volgens mij had je de ski's nu ook wel onder kunnen binden of niet?
Wordt nu wel tijd voor het volgende verslag hahaha!
ich bin begeistert von euren Erlebnissen.
Ich plane die Westroute zu fahren, kann aber überhaupt nicht einschätzen, wie die Infrastruktur hinsichtlich sicherer Übernachtungsplätze ist.
Eurem Bericht nach gut zu schaffen, wenn man mit wenig klar kommt.
Glaubt ihr, man kann es machen, alleine?
Würde mich freuen, eine kurze Rückmeldung zu bekommen - danke.