Gabon: Over de evenaar

Zonder problemen de grens overgekomen. Hier goede wegen en groen, groen, groen. De weg, meer dan 1000 km uiteindelijk, is dwars door de jungle aangelegd. Het groen groeit op sommige plekken gedeeltelijk over de weg, de bamboe groeit op plekken over je heen, naar elkaar toe, er is langs de kant van de weg nauwelijks plek om de Steyr even te parkeren want daar is de jungle alweer. Wel zijn er af en toe dorpjes, nu vooral met meer houten huizen. Hout is er voldoende en wordt met gigantische vrachtwagens die opgeklapt kunnen worden, door de Chinezen afgevoerd. Van wat ik hoor, wordt er wel op toegezien dat alles wordt geregistreerd. Maar ja, het blijft wel Afrika, corruptie is hier nooit ver weg.

Bushmeat: In de dorpjes hangt af en toe aan een staak een beest, wat we vaak niet herkennen. 2 chivetkatten gezien, meerdere vleermuizen, gordeldieren en dan ineens een dode grote aap in een kruiwagen en later bij een controle ook nog eens 2 dode apen onder de vliegen, naast het kantoortje. Naarmate we het land meer doorkruizen, zien we meer apen aan een staak en bij de grens staat een pick up met een dode jakhals en antiloop die echt voor het grenskantoor wordt verhandeld en ingeladen in een andere wagen. Jakhals, 7,5 euro.  Ik had wel verwacht apen te zien maar dan geen dode. Uiteindelijk hebben we maar 1 aap in het wild gezien.

Libreville, gesticht voor en door de vrije slaven, komt over als een heel gemoedelijke stad vergeleken bij andere afrikaanse steden. We huren een kamer bij de katholieke missie die heel veel plek hebben voor de steyr zodat we daar ook rustig kunnen zitten. Het is een komen en gaan van mensen, de eerste mis in de ochtend rond een uur of 6.30 uur. Op zondag komt er dan nog een tweede achteraan en daarna kwamen mensen van het koor naast ons oefenen, echt prachtige stemmen. Er is een soort non oid met een getatoueerd voorhoofd die ons uitermate amusant vindt en hele verhalen heeft waar we niets van begrijpen. Het is allemaal erg gemoedelijk en prettig. Helaas is in Libreville op klaarlichte dag, rond 10.00 uur, in een niet-slechte wijk, vanuit het niets mijn cross-over tas van me afgerukt. Binnen een seconde gebeurd. Met politie en leger is er nog gezocht op de plek waar die zou moeten zijn via find my iphone maar er waren daar zoveel winkeltjes dat het onbegonnen werk was. Baal natuurlijk enorm dat ik mijn telefoon kwijt ben en mijn creditcard. We zouden net geld gaan pinnen maar dat hadden we gelukkig nog niet gedaan. En uiteindelijk blijft het ook wel heel interessant hoe politie en later legeronderdeel zich met je telefoon gaan bemoeien, zeker toen de hoogste baas er net aankwam. Er werd begonnen met dat je geld moet betalen voordat ze wat willen gaan doen, dat meteen omgezet in dat ze de telefoon eerst moeten vinden maar na interventie van het hoofd gingen we met een groepje op pad, met tig man in een afgetrapte wagen.

Lope National Park; nou, dat viel niet mee. We wilden om 05.00 uur vertrekken maar toen plensde het en was het nog donker dus een uur later op pad gegaan. Eerst het hele stuk weer terug naar Njdole, een slechte weg met veel gaten. Je zou denken dat het richting hoofdstad wel goed zou zijn maar niet dus. Vanaf Njdole naar Lope vooral een weg die steeds mooier werd, met meer uitzichten en regelmatig zicht op de rivier. Je kunt zien dat het water in de rivier hoog staat en toen we rond 1500 uur in de buurt van het park kwamen, sprak een man in een landcruiser ons aan; verderop was een stuk weg weggezakt en nu is de weg onbegaanbaar. Nog wel een stuk doorgereden omdat het zo mooi is maar uiteindelijk toch weer teruggereden naar Njdole om daar de trein te pakken die 3x per week gaat. Nou, die ging pas om 01.00 uur, wij dus dutje doen, weer terug, wel een trein, niet die van ons. Vertraging, uiteindelijk konden we pas om 04.00 uur vertrekken. Wel met het voordeel dat we nu de prachtige zonsopgang zagen. Het resort met uitzicht is gesloten ivm electraproblemen, wij zitten in de annex. Heb je overal prachtig uitzicht, behalve hier vanuit de hotelkamers. Voor de rest loopt het ook nog niet soepel mbt de excursies die we alleen hier konden boeken. Eerst gedoe omdat ze heel andere prijzen wilden regelen, later omdat het de volgende ochtend plensde, en er niemand s ochtends op kwam dagen maar ook s middags niet toen het al lang droog was. Gelukkig kwamen we een fransman tegen die voor een nederlands bedrijf werkt, en die heeft ons nog een stuk meegenomen op zoek naar olifanten. Die niet gezien, wel buffels. O ja, en de gorilla’s kun je vanuit de toer die we wilden boeken, helemaal niet zien, die zitten een heel stuk verder. Wel zagen we in het restaurantje waar we altijd naartoe gingen, meerdere ratten en muizen die daar rondliepen. Wel even gaan verzitten toen ze boven ons hoofd tekeer gingen en er gaten in de biezen matten van het plafond zaten. Toch liever geen rat in mijn eten of op mijn hoofd. 

Gabon was voor ons wel een van de meest mooie, prettige landen. Het land bestaat bijna alleen uit oerwoud. 80% van de mensen woont in de stad dus voor de rest is het bijzonder dun bevolkt. De mensen hier kijken nauwelijks op of om dat je er bent al zijn de chauffeurs van de vrachtwagens meestal wat enthousiaster. We konden weer heerlijk wild kamperen op mooie plekken maar ook gewoon langs de kant van de weg waar maar heel af en toe iemand langskwam. Het is nog steeds regenseizoen en het plenst soms enorm met onweer en bliksem, het gaat dan echt tekeer. De wegen zijn grotendeels onverhard en worden soms een grote modderpoel. De wagens met hout van zo’n 16 ton moeten wachten totdat het weer wat droger wordt, wij zijn een stuk lichter en kunnen vaak eerder weg. Het is wel fijn om te weten dat de trucks ons er weer uit kunnen trekken. Op 1 stuk stond een truck vast in de modder, wij konden er nauwelijks langs. We hadden net een lifter bij ons (met een paar dode vissen en een dode leguaan op onze ladder van de cabine, Rein was niet blij toen hij de ladder uittrok om naar binnen te gaan haha). Toch maar geprobeerd om er langs te gaan, kwamen wij ook vast te staan. Na een klein uur scheppen, stenen neerleggen etc terwijl we werden lastig gevallen door honderden vliegjes en andere beestjes, kwamen we er gelukkig weer uit. Tot nu toe gaat het goed. Op sommige stukken blijft het echt spannend, je weet vaak niet wat je aan gaat treffen en als het gaat regenen, kun je zo maar ineens vaststaan en rest er niets anders dan wachten.

Jammer dat de muggen, wespjes, vliegjes en andere prik/bijt/steek/zoemdieren ons goed wisten te vinden maar dat we niet verder zijn gekomen dan de uitwerpselen van de olifanten. Nog even geduld blijkbaar.

we lopen een beetje achter met het verhaal, volgend verslag komt wat sneller. We zitten inmiddels alweer in Brazzaville, Congo.

Missiepost in Libreville en Hotel in Leconi zijn aan te raden, staan allebei op I overlander

In Lope is een mooie kampeerplek als je het dorp uitrijdt, na de controlepost aan de rechterkant. Mijn gps werkte niet dus ik heb geen locatie.