Ferry Genua - Tanger

Ik zit in diverse overlandgroepen waarbij altijd de vraag voorbij komt of de ferry’s naar Marokko varen en dan ook nog op tijd, vanaf waar en wat de procedures zijn. Het is allemaal niet zo simpel meer. Vroeger kon gewoon met de ferry vanaf Spanje, kort stukje, goedkoop, veel ferry’s. Marokko heeft meer dan een jaar alle ferry’s voor niet goederenvervoer verboden ivm corona en vervolgens is er nu al maanden een geschil met Spanje over de westelijke Sahara. Marokko nam het uitgestrekte gebied in 1975 in nadat de Spaanse kolonisator zich er had teruggetrokken. Inwoners van de Westelijke Sahara strijden al decennia voor onafhankelijkheid onder de vrijheidsbeweging Polisario. Een aantal maanden geleden heeft Marokko Israël erkent na bemiddeling door de VS. Marokko kreeg in ruil voor de deal met Israël de toezegging van de Verenigde Staten dat zij als eerste land ter wereld de annexatie van de Westelijke Sahara door Marokko erkennen.  Gevreesd wordt dat de eenzijdige erkenning door de Amerikanen de regio verder destabiliseert (Volkskrant). Na 30 jaar wapenstilstand is vorig jaar het geschil weer opgelaaid met beschietingen en beschuldigingen over en weer.  De leider van Polisario werd ook nog eens in Spanje medisch behandeld wat weer kwaad bloed zet bij Marokko waarop de grenzen met Spanje werden gesloten. Wel werden er duizenden Marokkanen doorgelaten naar Ceuta, een Spaanse enclave in Marokko wat weer voor verdere problemen zorgde. Het geschil met Polisario lijkt onoplosbaar, hier in een notendop verteld maar bijzonder complex. Momenteel zijn er wel weer gesprekken met Spanje maar vooralsnog is toeristenverkeer met Marokko alleen via Italië en Frankrijk mogelijk. 

Rein wilde nog graag op vakantie naar Italië en dat kwam goed uit want Marokko hanteert een A en B lijst ivm Corona. Kom je vanuit een A land (Italië) dan volstaat een volledige vaccinatie, langer dan 2 weken en een verklaring. Kom je vanuit een B land dan moet je tevens gevaccineerd zijn maar moet je ook een PCR test doen .Als je niet bent gevaccineerd moet je in quarantaine voor 10 dagen in een hotel, op eigen kosten.

Op de dag van vertrek nog enige stress omdat we de betaalautomaat van de camperplek niet konden vinden. Naar diverse plekken toegestuurd maar niets werkte. Uiteindelijk maar op de knop voor de operator gedrukt en werd de poort ineens geopend. Heel fijn. Na een paar x verkeerd rijden, ondanks Google Maps maar waarschijnlijk aan mijn navigeerkwaliteiten te wijten, uiteindelijk op de goede plek aangekomen. Je gaat maar met de flow mee, controle paspoort, ticket en coronabewijs, je krijgt 4 kleine papiertjes die later door de helft worden gescheurd maar die toch belangrijk blijken want het nummer van onze foodvouchers stond erop. Bijna weggegooid. We moeten een paar uur wachten op een groot parkeerterrein met honderden auto’s waarvan de eigenaren een Marokkaanse achtergrond lijken te hebben,1 andere overlander die naar Marokko ging en een stuk of 30 motorrijders. Ik kwam in contact met een Marokkaans gezin die in Italiaans Tirol woont en die Duits spraken. Het was een geluk dat ze kwam vragen of ze mijn pen mocht lenen want dankzij haar kwamen we er achter dat wel nog ergens papieren moesten halen en ook invullen. Was nergens aangegeven. 

We wisten eigenlijk niet wat we wel en niet mee mochten meenemen op de ferry, uiteraard wel wat we mochten meenemen naar Marokko. Wij gingen aan boord met een pot Nescafé en wat kleine snacks, bleek later dat heel veel mensen op de boot met enorme tassen met eten liepen te zeulen. En dat we de Nescafé wel hadden maar geen waterkoker. En dat we deze 52 uur ook oa wilden besteden aan voorbereiding voor Marokko maar het bleek dat we alleen voor de kust van Italië en Spanje bereik hadden en dat we anders een kapitaal moesten betalen op het Maritieme netwerk. Gelukkig werd er nog een tussenstop in Barcelona gemaakt en konden we weer naar de wagen om een en ander op te halen. Op de ferry is normaal gesproken een heel entertainment programma, cinema, zwembad etc maar dat was door corona gesloten. Er waren wel een selfservice restaurant en gewoon restaurant met pizza open en je kon naar de bar / koffieshop. Natuurlijk moest er een sundowner gedronken worden bij de ondergaande zon al was het wel in aangepaste versie met campari, bubbels en tonic. Ook lekker maar kan natuurlijk niet tippen aan Herman zijn sundowner. Eigenlijk is het vreemd hoe snel 52 uur ineens kan gaan. Veel gelezen, voorbereiding dmv oude lonely planet van Marokko en een boek van Chris Scott mbt overlanding in Marocco, oude kranten uitlezen, bijslapen, over het schip lopen en ineens moet je er bijna vanaf. Op het schip zie je vooral veel (Marokkaanse?) mannen en in de minderheid gezinnen. Ook hier schoot de Marokkaanse vrouw ons weer te hulp bij de aanvraag voor het visum en om te kijken of we ook alleen met de groene kaart door de customs konden komen > nee. De beambten moesten wel lachen hoe alles heen en weer vertaald werd, wijzelf ook wel. Uiteindelijk kwamen we langs Gibraltar en de Spaanse kust richting haven.

We hadden een grote, rommelige, chaotische haven verwacht met een heleboel gedoe. Bleek dat we ergens iets van 70 km van Tanger af zaten (kwamen we pas achter toen we de routeplanner aanzetten richting eerste camperplek en het aantal km totaal niet overeen kwam:[).  De haven was supermodern en zeer strak georganiseerd. Eenmaal van de ferry af, konden we bijna meteen doorrijden, we moesten alleen bij de custums laten zien dat we geen motor bij ons hadden en ze keken vanaf het trappetje even de opbouw in. Daarna konden we door en zijn we een paar km verder bij een klein stadje aan het strand gaan staan. Behalve dat er op veel plekken toch wel veel troep ligt, is het er perfect. We staan voor de gendarme met toezicht, op een verhoogd stukje. Er is een vissershaventje waar weinig gebeurd, beneden ons staan dag en nacht mensen te vissen (alleen gezien dat ze kleine visjes vingen) of picknicken mensen. Er is verder een komen en gaan van mensen die naar de baai komen kijken, wat rondwandelen, even zwemmen en verder kijken we uit op wat heuvels, de ruïne van een kasteel en het stadje met strand aan de overkant. 

De mensen zijn vriendelijk en niet gewend aan toeristen. Rein zijn Frans is redelijk, dat van mij een stuk minder maar we kunnen ons zo wel min of meer verstaanbaar maken en waren dan ook in staat om een Marokkaanse sim te laten installeren in de telefoon, toch wel makkelijker als alles in het Arabisch staat aangegeven. We hebben de mazzel dat we nog zo dicht bij Spanje zitten, dat we nog steeds connectie hebben met Spanje. Ook dat levert trouwens wel weer verwarring op; de klok springt telkens van de Marokkaanse naar de Spaanse tijd, daar zit een uur verschil tussen. 

Het blijft toch bijzonder om ineens in een ander land te zitten en het levert ook wel weer bjzondere situatiesop. In Italië sprak bijna niemand een andere taal, behalve in de toeristenrestaurants etc, hier kun je je ineens verstaanbaar maken bij een deel van de mensen. Verder is het een beetje jammer dat er vooral heel veel geit in de schappen liggen, aan touwen hangen of geitenkoppen op een blok hout liggen. Maar, even verder liggen de sardientjes op de BBQ en zitten we even later heerlijk te genieten. Normaal gesproken alleen bij Pier 32 in goed gezelschap, het blijft wel behelpen natuurlijk, maar desalniettemin zijn wij er blij mee. 

Vrouwen lopen bijna allemaal gedekt met hoofddoek rond maar op het strandje zit ook een enkele lokale vrouw in bikini of badpak en er zijn er meerdere die een soort burkini hebben. Hoewel het prachtig weer is, heb ik niet de neiging om in bikini het water in te gaan, toch teveel van het goede. 

Nou, weer eens een ouderwets lang verhaal maar in het kort komt het er op neer dat onze trip in Marokko goed is begonnen.