Cultureshock

Met ernstige vertraging, maar internet werkt op de meeste plekken heel traag dus ik kan de foto’s niet goed downloaden en de info erbij zetten. 

Namibie

Niet te geloven, we zijn in een andere wereld belandt. Eenmaal de grens over zijn er nog wel veel dorpjes met aluminium huisjes maar er zijn weer echte wegen waar je 100 kunt rijden, er staan hekken om de enorme farms en om de paar kilometer zijn er schone picknicplekken.

We komen op een geweldige campingplek aan met eigen douche en toilet, het personeel doet bij zonsondergang een zang en dansvoorstelling.  Van de eigenaar Bruno krijgen we een adres voor een goede garage in Tsumeb, in de buurt van wildpark Etosha. Bij de camping zelf kwam een man van een garage die onze deur kon repareren, heel fijn want de hele tijd door de cabine kruipen is niet echt fijn.

Etosha; een gigantisch gebied, half de grootte van Nederland, waar het wild vrij rondloopt. . Wij verbleven de eerste nacht net buiten de west entree van etosha. Wij zijn uiteindelijk 9 dagen in Etosha gebleven, ik heb hier mijn verjaardag gevierd en we hebben vele kilometers afgelegd op zoek naar wild. Er zijn enorme kuddes zebra’s, kudu’s, wildebeesten, antilopes maar er liggen ook zomaar overdag tijdens het rijden 2 leeuwen in het zonnetje langs de kant van de weg, wandelen de giraffes langs en wordt onze weg geblokkeerd door 3 olifanten. Tijdens een kop koffie in de Steyr zien we  ineens een neushoorn iets verder. Het is echt heel erg mooi. De al dan niet natuurlijke waterbronnen zijn geweldig om het wild te observeren. Het is een komen en gaan van beesten, afhankelijk van de tijd van de dag. De campings hebben in Etosha allemaal hun eigen waterbron. Het park zelf is nu van 07.00 tot 1800 open dus je moet op tijd bij je camping zijn. Maar daar kun je dus weer op je gemak bij een waterbron gaan zitten, mooie plek voor de zonsondergang die hier dus heel vroeg is. Helaas geen cheetah of luipaard gezien, die blijven nog op het verlanglijstje staan. 

In Tsumeb een week gebleven in verband met werk aan de Steyr. De wagen had de nodige klappen opgevangen onderweg en dat was wel te merken. De Steyr houdt zich geweldig en we hebben tot nu nauwelijks problemen gehad. Hier gelukkig hele kundige mensen in de werkplaatsen en een oude duitser die geweldig kon lassen volgens Rein, ons aluminium draagstel voor het reservewiel had schade opgelopen toen een kraan ertegenaan kwam.

 Tsumeb is een bijzonder mijnwerkersplaatsje. Het deed ons denken hoe je je een mijnwerkersplaatsje voorstelt uit de jaren 50 in Amerika alleen is het nu in Namibie en zijn er veel Duitsers. Hier ook voor het eerst naar de kapper geweest in 9 maanden tijd. De moderne kapster had geen tijd en stuurde me door naar een gepensioneerde kapster. Er zat een oude dame in de permanentkrullers,  ze kon nauwelijks kon lopen. Ze woont alleen op een farm met schapen, haar dochter en schoonzoon komen in het weekend en nemen haar mee naar de kapper 100 km verderop. De kapsalon was nogal ranzig en in het voorgedeelte van een woonhuis. Ik werd gewassen en in de stoel gezet nadat de andere dame met veel moeite in een andere stoel was neergezet. Vervolgens was de kapster minstens een kwartier zoek. Bleek dat ze haar schaar kwijt was! Die was volgens haar verstopt door haar overleden zoon want die deed dat vroeger ook al. Al met al werd het een zeer indrukwekkende knipbeurt waarbij ze over haar leven vertelde waarbij ze als kleurlinge in een stadje terecht kwam met alleen zwarten en blanken. Een bijzondere ontmoeting en het is heel fijn hier mensen te kunnen verstaan. Er wordt voornamelijk engels gesproken maar ook duits (namibie is een voormalige duitse kolonie) en afrikaans door de afrikaanse bezetting. Het afrikaans kan ik niet helemaal volgen maar je krijgt er wel veel van mee.

Nadat de wagen weer in orde was, besloten om naar de kust te rijden zodat Rein kon gaan kitesurfen en we even een tijdje rust zouden hebben op 1 plek.  Voortdurend onderweg of bezig zijn, gaat je niet in de koude kleren zitten. We zijn uiteindelijk naar Swakopmund en Walvisbaai geweest en dat was een behoorlijke teleurstelling. De wind viel weg en iedere dag was er tot ver in de middag een koude mist waardoor het gewoon koud was. Liep ik ineens in een wollen hemd, t-shirt, wollen trui, fleece en donsjack, bah geen lol aan. Ook de plaatsjes zelf met hun koloniale achtergrond vielen behoorlijk tegen. Geen leven, slechts een paar historische gebouwen en vooral veel vakantiewoningen maar dan zonder de gezelligheid. Wel ontzettend mooie duinen in de omgeving en je kunt er veel avontuurlijke sporten beoefenen maar daar hadden we niet zoveel zin in. Al snel besloten om verder te trekken. Onderweg kwamen we Hendrik tegen die al tijden in Afrika aan het fietsen is. Nou, daar heb ik respect voor!!! Wildgekampeerd aan de kust naast een scheepswrak. Buiten is het koud en mistig dus samen binnen gegeten en een drankje gedaan, erg gezellig. Mij niet gezien om zo rond te moeten fietsen met je tentje in de kou en de volgende ochtend stonden de verkopers van halfedelstenen alweer bij zijn tentje…

Ze zeggen een stuk of 75.000 zeehonden bij Cape Cross. Ongelooflijk! Zelfs bij de parkeerplaats liggen ze en je moet langs ze heen lopen om over een brug te lopen zodat je er over / langs kan. Had ik net weer het enige valse kreng dat me achterna kwam terwijl ik naar de brug liep, ik schrok me dood. Ben even blijven kijken maar het was niet persoonlijk, hij kwam achter iedereen aan die alleen liep, de lafaard. Waarchijnlijk had ie heel veel lol om toeristen zo de schrik op het lijf te bezorgen! De golven zijn hoog, er liggen er honderden in het water, de stank is enorm, ze maken kabaal, vechten met elkaar, zogen hun kleintjes of liggen voor pampus maar een beetje te liggen. Heel indukwekkend.

Gauw het binnenland ingereden en via een waanziing mooie route richting Brandberg gereden waar je onderweg de Messumkrater is. We zijn een dag niemand tegengekomen, in de krater wildgekampeerd en ook dat was weer zo ontzettend mooi!!! Je voelt je zo nietig in het onherbergzame landschap, de kleuren worden steeds roder en uiteindelijk weer onder de melkweg. Die vergezichten en alle sterren blijven toch altijd wel hoogtepunten, daar kan geen camping met douche en braai tegenop.

In de Oronga omgeving weer een fantastische camping gevonden  tussen de rotsen staat heel ver uit elkaar 4 kampeerplekken, elk met eigen braai, zitje, wasbak en even verder een douche en toilet zonder dak zodat je lekker om je heen kunt kijken. De douche (“donkeyshower”) wordt verwarmd door middel van hout dat je eerst moet stoken. Het voelt als wildkamperen maar dan heel luxe en op een prachtige plek. Tijdens een rondwandeling een heleboel giraffes tegengekomen, erg leuk.

Uiteindelijk weer richting noorden gereden en zijn we de Caprevistrook opgegaan, een nauw stuk Namibie van 30 - 110km breed en 450 lang, met als grens met Angola de Okavango rivier. Verderop heeft het ook nog grenzen met Botwana en Zambia.Het deel in Nambibie is druk bevolkt met veel kleine dorpjes met ronde huisjes gemaakt van takken en klei, met een rieten dak. Her en der staan er rieten afzettingen rondom een paar huisjes. Aan de kant van Namibie zijn veel resorts, al dan niet met campsites, uitkijkend over de rivier. Allemaal met braai, eigen of gedeelde douche en toilet, grote oppervlakte en altijd aangeharkt. Het blijft echt wennen. 

We zijn naar Muduma Nationaal Park gegaan, aanbevolen door Darren. Het was echt fantastisch. Via de I overlander app had ik een telefoonnummer om de camping te reserveren. Uiteindelijk zat er niemand bij de ingang van het park, was het kamperen gratis, maar het mooiste was, was dat we in ons uppie stonden, geen mens te bekennen met voor ons de wetlands met nijlpaarden die een fiks kabaal maakten, een krokodil en uitendelijk ook nog een hele kudde buffels, te zien vanaf onze staplek. De apen kwamen langs maar vielen ons  gelukkig niet lastig. Er zouden ook leeuwen zijn maar die hebben we niet gezien. In de avond maken de kikkers  zich op voor de serenades, de vogels vliegen af en aan. Vuurtje erbij, potje schaak (helaas, ik verlies nog bijna altijd). Het was voor ons een van de mooiste plekken waar we gestaan hebben.

Over het algemeen heb je in Namibie erg goede wegen, je kunt op de kaart zien hoe je weg is, al dan niet geasfalteerd, goed begaanbaar of niet. Ze zijn vaak nogal eindeloos, soms met kilometerslange hekken ernaast. De farms zijn enorm, gemiddeld 2640 hectare! Er worden ontzettend veel koeien gehouden. Het is een enorme overgang; eerst hebben we maanden nauwelijks enig vlees kunnen vinden, hier worden er enorme hoeveelheden gegeten, de goedgevulde supermarkten puilen uit van het rundvlees dat heel goedkoop is, heel veel soorten worsten voor op de braai en kip uit de vriezer. Genoten van de t-bone, snitzel en worsten op de bbq maar ik ben er dan ook wel weer snel klaar mee, teveel van het goede en we moeten nog naar Zuid Afrika waar ze vooral ook heel veel vlees op de bbq gooien. Ook wordt er hier heel veel biltong gegeten, stukjes gekruid, gedroogd vlees, ook wel beef jerky genoemd in andere landen.

We genieten nog steeds erg van de reis maar het voelt hier wel meer aan alsof we vakantie houden. We komen heel veel toeristen tegen die rondrijden met de rooftoptent of in een busje. We zijn maar een enkeling tegengekomen met een overlander.De voorzieningen voor toeristen zijn echt super al zijn er langs de wegen eigenlijk geen restaurants of koffietentjes, alle voorzieningen zijn op de campings / resorts. Wildkamperen is echt lastig. De natuur is vaak indrukwekkend, de beesten die we zien, geweldig. Soms bekruipt me het gevoel dat het allemaal wel erg makkelijk is, weinig uitdaging. Maar ja, als ik dan bij het zwembad zit, kan ik daar ook wel weer goed mee leven….

aanbevolen campsites:

Westkant van Etosha; Road side camp 12 euro pp. 

Etosha: 21 euro per dag voor 2 personen en een wagen. Kamperen; tussen de 43 en 50 euro afhankelijk van het kamp

Omandumba, 200 NS pp / 12 euro pp, San camp het mooist

Mudumu NP Nakatwa campsite nr 3; geen faciliteiten, prachtige kampeerplek aan het water waar je alleen staat, gratis