Cheeta’s, leopard, what a great time

Als je naar Afrika gaat, weet je dat je daar diverse nationale parken hebt. Kruger in Zuid Afrika is voor ons Nederlanders het meest bekend, Etosha in Namibie en dan kom je in Tanzania. De parken hier zijn enorm duur. Alle parken zijn in eigendom van de staat, evenals de zeer weinige lodges en de campings die er in liggen. De staat heeft liever dat er minder mensen komen die veel betalen dan meer mensen die minder betalen. Ook willen ze liever niet dat mensen met hun eigen voertuig naar de parken gaan en dus is dat heel erg duur, zoals eerder gezegd, voor onze wagen 500 dollar per 24 uur, bovenop de entree van 72 dollar pp per dag en de camping, ik geloof rond de 30-50 dollar pp per dag. Wij kwamen er dus op uit dat het veel voordeliger was om met een groepje op pad te gaan, met gids en kok, in een wagen waar 6 mensen in kunnen. Het is wel bijzonder; alle landcruisers hier die mensen vervoeren zien er exact hetzelfde uit. Voor de ene tour betaal je 200 dollar pp per dag, voor de andere 1500 dollar, afhankelijk van waar je verblijft. Wij hadden de budgettour via Wakanda tour en het was eigenlijk perfect. We hadden een geweldige gids Felix, die ook nog eens alles van vogels wist, die het leuk vond om zelf beesten te vinden en altijd onderweg wilde. Zijn engels was goed. Onze kok Idrissa was de hele dag bezig met ons eten. Een geweldige kok die zelf het brood bakte in een aluminium kist die op het houtvuur werd gezet, we hadden zoveel te eten dat we het nooit opkregen, zelfs niet met de enorme eetlust van onze medereiziger Richard, een Amerikaan die echt enorme hoeveelheden eten kon weg krijgen. Verder zat in ons groepje een Spanjaard en een Bulgaarse die samenwonen in Brussel. Aardige mensen maar verder weinig contact. De 70 jarige Amerikaan was erg leuk en ook een vogelaar zodat de gids en hij uren over vogeltjes konden praten. We hebben deze trip dan ook meer dan 100 vogelsoorten gezien. 

De safari;

ook volgens de gids hebben we enorm veel geluk gehad. Het is in dit deel van Tanzania te droog. Voor de Maasai met hun dieren en andere boeren een enorm probleem. Voor ons fijn want dat betekent dat de beesten het water opzoeken.

Tarangiri; een mooi park, bekend om zijn vele olifanten. Voor mij op de eerste dag van de reis meteen het hoogtepunt. Ik had nog nooit cheeta’s gezien en wij waren getuige van vrij dichtbij om de kill te zien van 2 cheeta’s die een volwassen mannetjes impala doodden. Normaal gesproken pakken ze kleinere prooien of desnoods een vrouwtjes impala. De mannetjes impala gaf zich niet gauw gewonnen en dus werd het een hele strijd waarbij 1 cheeta in zijn hals hing en de andere aan zijn achterpoot. Eigenlijk hoop je dat de impala weg kan komen maar helaas…. Na een lange strijd ging de impala neer en in plaats van meteen te gaan eten wat ze normaal gesproken doen, moesten de cheeta’s uitgeput bijkomen. Bijzonder indrukwekkend, alsof je in een film van David Attenburough terecht bent gekomen. 

Serengeti; enorm groot en uitgestrekt, heel makkelijk om hier te verdwalen. Veel savanne, uitgestrekte velden met lage begroeing en nu dus veel te droog. Wij verbleven er 2 nachten in een tent. Ook dit was weer de overtreffende trap van mooie safari’s. Natuurlijk de bekende mooie taferelen, meer dan 50 leeuwen gezien, zelfs wippende leeuwen (duurde ongeveer 5 seconden maar dat dan wel om de ongeveer 20 minuten) en welpjes. We zagen ze eten aan een zebra, anderen die ineens met een hele groep uit de bush kwamen omdat er een olifant naar ze toekwam, heel bijzonder. Maar dan… naast ons een luipaard… nog nooit gezien…. En dan ook nog eens een luipaard die zijn prooi is kwijtgeraakt aan een hyena. We waren niet de enige wagen en dus waren we met een paar wagen getuige van de luipaard die zijn prooi terug wil en dat uiteindelijk ook voor elkaar krijgt waarna hij met een stuk buffel de boom in klimt. Ja, echt, ongelooflijk. Na zulke belevenissen denk je dat de rest zaL tegenvallen maar dat was dus niet zo. Door de droogte was er de migratie van de gnoes en de zebra’s, op zoek naar water. De zebra’s weten goed de weg, de gnoes kunnen het water vinden en dus reizen ze samen. Duizenden en duizenden gnoes en zebra’s onderweg en daar dan tussenstaan. Wat kun je er van zeggen, het is zo imposant… en…. De big 5 nu compleet deze trip. 

Ngorogoro national park; een gigantische krater die stikvol zit met beesten en daar dan ook de zwarte neushoorns gezien. Neushoorns hadden we in de andere parken al van veel dichterbij gezien maar nu was het toch ook heel mooi met zonsopgang, met een paar olifanten er naast. De beesten hier zijn gewend aan de wagens en zijn weinig predators waardoor je ze van heel dichtbij kunt zien, prachtig. Onze campsite ligt aan de bovenkant van de krater op 2500 m hoogte, rond de 10 C in de avond. Gelukkig goede slaapzakken. Maar ja, dan wil je s nachts naar het toilet en hoor je gegraas naast je. Blijken er 2 buffels naast onze tent te grazen en vervolgens te gaan slapen. Na de hippo’s zijn ze het meest dodelijk voor mensen dus dat werd wachten tot de ochtend. We gingen voor zonsopgang op pad. Blij dat ik nu wel naar het toilet kon… Ben ik bijna bij het toiletgebouw, bleek dat ze er nog waren en dat zowel Rein als ik vlak voor ze langs zijn gelopen. Het zou natuurlijk wel een spectaculaire dood zijn… Je ziet hier wel hoe kwetsbaar je ineens kunt zijn…

Manyara national park; de laatste dag en deze hadden we wel kunnen missen. Het staat bekend om zijn flamingo’s maar die zijn er al jaren niet meer na een overstroming een paar jaar geleden en vervuiling van het meer. Hier helaas ook weer tse tse vliegen, de beet doet pijn en het blijft maar jeuken, geen feest. Gelukkig is de slaapziekte die je ervan kunt krijgen zeldzaam. De flamingo’s hadden we in Serengeti gezien. Hier nog wel voor het eerst de leuke blue monkeys gezien.

Bijna iedere dag heel vroeg op, paar dagen voor zonsopgang al op pad, meestal aan het eind van de middag terug, vele kilometers gemaakt en vaak een uur of 10-11 in de safaritruck met tussendoor een lunch, klaargemaakt door Idrissa. Om 1800 uur moest iedereen terug zijn in het in kamp. Wij waren telkens echt moe van alle indrukken. 

Echt een geweldige tijd gehad tijdens de safari en ook wel weer eens gezellig om met andere mensen te reizen. 

Uiteindelijk weer terug in de Steyr en op pad richting Burundi. In eerste instantie nog door de zeer droge laagvlaktes waar echt overal Maasai met kleine kuddes van 20-30 koeien en of geiten lopen. Het is te droog omdat er in de kleine regentijd nauwelijks regen is gevallen. Verder mogen de Maasai ook hun vee niet (meer)in de nationale parken laten grazen. Voor zover ik hoor krijgen ze maar weinig vergoeding hiervoor, wel hulp in de zin van scholing en gezondheidszorg.

Verder richting Burundi gereden en kwamen we weer in het groen en de bergen terecht met hier weer regelmatig regen. Zelfs nog een keer kunnen wildkamperen, dat blijft toch echt geweldig. Ook al was de plek langs de doorgaande weg en kwamen er voor zonsondergang nog vele nieuwsgierige mensen langs, als het eenmaal donker is, is er nauwelijks nog verkeer en kun je genieten van de rust en de ruimte om je heen. Prachtig.

We hebben een geweldige tijd gehad in Tanzania.